Hier ben ik weer :-)

Tijdens de bijeenkomst wordt er met aandacht geluisterd. Dezelfde houding die je ook bij jongeren ziet. Heel anders dan bij ons waar men vaak niet geïnteresseerd is. En dat terwijl mijn mededelingen niet altijd positief zijn. Ik vertel ze namelijk ook dat ik niet weet of wij de volgende keer nog wel kleding mee kunnen nemen, omdat de vliegtuigmaatschappijen hun beleid t.a.v. bagage de hoeveelheid die kostenloos mee mag nemen steeds meer minimaliseren.

Gelukkig is onze hoofddoelstelling het financieel ondersteunen van arme kinderen, zodat zij een opleidingen kunnen volgen. Zoals een ober het hier zei " jullie geven een hengel en geen vis". Ook dit heb ik uitgelegd. Een opleiding haalt niemand je meer af. Daar heb je nog iets aan als wij er al lang niet meer zijn. Alle extra's zijn alleen goed voor vandaag, maar geven zelden iets voor morgen. Al zeg ik tegen alle sponsoren dat ze soms erg nodig zijn om er voor te zorgen dat er een morgen is. Iemand kan hier dood gaan omdat vijf euro voor de dokter ontbreekt. Of zevenvijftig voor medicijnen als kinderen malaria hebben. Kindersterfte als gevolg van malaria en het ontbreken van medische zorg is in Kenia nog steeds hoog. En dan te bedenken dat wij onze voorzieningen hard hollend afbreken :-(

Tijdens het ophalen van de pakketjes met voornamelijk kleding mag iedereen een briefje uit een papierenzak nemen. We geven namelijk drie koffers en twee IKEA tassen weg. Om dit zo eerlijk mogelijk te doen hebben we voor deze manier gekozen. Uiteindelijk zijn er vijf heel gelukkige mensen. De een omdat ze een tas heeft om kleding in op te bergen. De ander omdat zij een koffer heeft waar haar dochter haar spullen in op kan bergen op school. Nog een ander gaat de tas gebruiken om mais in te bewaren. Bij alle vijf zijn ze goed te gebruiken.

En dan is het eten klaar. Borden met grote hoeveelheden pilau en salade worden uitgedeeld. Voor die tijd wassen we onze handen op de Keniaanse wijze boven een bak terwijl iemand water over onze handen giet. David dankt voor het eten en dan kan het belangrijkste gedeelte van de dag beginnen ETEN en praten, maar eerst eten. Ook de kinderen in de buurt eten mee. Vijf of zes om een groot bord. Bij de kleintjes vindt een een stukje vlees. Dit wordt door het oudste meisje in vijf stukjes gebeten en zo krijgt ieder iets. Zie je het bij ons al gebeuren?

Mijn ouders eten samen van een bord en hebben nog teveel. Ook ik heb veel te veel, maar wat over is willen de kinderen wel. Geen probleem dat wij er al met onze handen aan gezeten hebben. Mijn moeder eet voor de eerste keer rijst met de handen dat is nog niet zo gemakkelijk. Als je niet oppast ligt er meer op de grond dan dat je in je mond krijgt :-)

Rond vijf uur vertrekken de meesten omdat ze nog een eind moeten gaan en het om half zeven echt donker is. Degenen die nog overblijven helpen opruimen. De mannen doen zelfs klusjes die in hun ogen vrouwenwerkjes zijn. Ik denk omdat mijn vader ze ook doet :-)

Om zes uur is alles weer opgeruimd en kun je niet zien dat we er geweest zijn. De geleende stoelen zijn weer waar ze horen. De tafel die Esther op haar hoofd wilde dragen is toch maar met vereende kracht teruggebracht. Wij nemen wat dingen mee die naar Mose haar huis moeten en ook Mishy haar moeder rijdt met ons mee.

Bij Mose thuis evalueren we de dag en zijn het eens met iedereen die zei dat het een geslaagde dag was.