Babytea ;-)

Hier ben ik nog even met onze belevenissen van vanmiddag. Zoals gebruikelijk in Kenia gaat niet alles zoals gepland, we hebben een deel van onze bezoeken afgelegd. Nu eens niet omdat de Kenianen de tijd nemen, maar omdat wij dat hebben gedaan :-)

Van Mose haar huis zijn we met de taxi naar David en Mary (de ouders van Cleopatra) gereden. Dat is nog een heel eindje al wonen ze in Mtwapa. Hun huis is wat teveel gezegd. Ze wonen in een niet afgebouwd apparte-mentenblok. Daar wonen ze al jaren. Het grappige is dat de eigenaar een Keniaan is die getrouwd is met een Zwitserse :-) Hij werkt en woont in Zwitserland. Alsof het zo moest zijn.

David en Mary hebben hun huiskamer even voor ons naar beneden verhuisd (bank, twee stoelen, tafel en krukje) Ach het had hun maar twintig minuten gekost vertelde David toen ik er naar vroeg. Het leek alsof ze er altijd woonden. We hebben heel relaxt en gezellig met hen zitten praten. Eerst met David alleen, want toen was Mary druk met wat uiteindelijk onze thee bleek te zijn. Babytea en witbrood met boter. Heerlijk :-) Het smaakte net zo goed als het beste maal in het hotel. Met zoveel liefde klaar gemaakt.

Hun jongste dochtertje, anders een kwebbel van jewelste vertelde Mose, was heel verlegen. David vertelde dat de verhalen zouden komen als wij weg waren en haar broers thuis kwamen. Dan zou ze zeggen dat ze witte mensen op bezoek hadden gehad en dat ze ballonnen en snoepjes gekregen heeft om uit te delen. Hij zei dat zij altijd alles krijgt om het dan vervolgens met de anderen te delen. Niet dat ze altijd alles krijgt, maar volgens haar zeggen is dat wel zo. Wat is de wereld toch mooi als je vier jaar oud bent.

Rehema haar familie (nog enig overgebleven tante en wat neven en nichten) wonen vlak bij David en Mary. Na een korte wandeling een heel ander huisje. Wel eigendom, maar daar is net een groot deel van ingestort. Het ontvangst was er niet minder om. De tante verstaat geen woord Engels, maar ook dat mag de pret niet drukken. De tweeling van een nicht waren bij haar met nog een hele hoop andere kinderen waarvan ik niet meer precies weet bij wie die nu horen en wat de relatie is tot Rehema. De tante vond het prachtig om met hen op de foto te komen. Alleen niet lachend, want ze vond haar tanden niet mooi. Daar heb ik dan ook keurig aan voldaan en de foto weer over gemaakt zodat ze er naar tevredenheid omstond. Of Mose zich daar ook aan gehouden heeft weet ik niet :-)

Samen met een neef heb ik ballonnen en snoepjes uitgedeeld. Daar waar eerst vijf kinderen rond liepen waren al snel een stuk of vijftig. Gelukkig ging het heel geordend en lette zelf een meisje op dat iemand niet voor de tweede keer kwam. Ook gezegd als iemand nog niets gekregen had. Op een gegeven moment zaten mijn moeder en ik ingesloten tussen de kinderen op een keniaanse stoel :-) Deze is erg laag en dus torenden ze bijna allemaal boven ons uit.

Ter afsluiting hebben we Mose haar oma nog even gegroet. Ze was naar de dokter geweest, omdat ze ziek is en koort heeft. Ze heeft een infuus, havermout, sinasappels en een banaan gekregen terwijl ze daar was, want haar bloedsuiker was te laag. Verder heeft ze medicijnen meegekregen. Ze was erg moe en we zijn dan ook maar even bij haar gebleven.

Terwijl mijn ouders met een aantal mensen zaten te praten heb ik de kamer van Rehema en Cleopatra bekeken. Echt leuk zoals ze daar alles doen. Rehema vertelt er zo trots over en Cleopatra knikt dat het klopt. Rehema wil vanalles weten? Hoe is het in Nederland? Hoe gaat het met Marty en Alfred? Hoe is het met Wobbo en Joke? Wil je ze allemaal de groeten doen? Natuurlijk wil ik dat. Beiden zijn erg blij met hun nieuwe sponsor en vinden dat ze het maar erg getroffen hebben. Blijven jullie een maand? Nee maar veertien dagen.Veel te kort. En waarom niet in de vakantie? De vorige keer was zo gezellig en we konden fijn samen overal heen gaan. Je zou er moe van worden als het niet zo geweldig was om hen zo enthousiast te horen. Dat wil zeggen Rehema praat en Cleopatra knikt. Mooi stel :-)

Toen het gebruikelijk afscheid. Ook de jongens willen een knuffel. Ik vraag aan een jongetje van een jaar of tien of hij er ook een wil. Ja!! zegt hij heel stellig en hij kruipt even tegen mij aan en laat zich knuffelen.

Kleine Diny vindt dat ik er te lang over doe om van iedereen afscheid te nemen en wijst mij er vriendelijk op dat mijn ouders al in de auto zitten en ik nu toch echt moet gaan. Ze kon wel familie van mijn moeder zijn :-)

Good night for now
Jan, Diny and Liz