De kop is eraf!

Onze rit naar Schiphol, het afgeven van de bagage en de vlucht verliepen zonder enige problemen.

We zijn 's nachts langs een paar grote onweersbuien gevlogen en in de lucht is dat nog spectaculairder dan op de grond. Soms zag je grote flitsen uit de wolken schieten. Fantastisch.

Warm eten om twaalf uur 's nachts en ontbijt om 4 uur in de ochtend en nog een keer om 9 uur. Dat laatste past nog wel een beetje in ons ritme maar de andere twee ... Och ik heb het persoonlijk liever wat eerder of later :-)

In Nairobi was het druk bij de balies voor het verkrijgen van een visa. Zo druk dat we geen tijd hadden om onze bagage op te halen, door de douane te gaan en weer af te geven. Dus hebben we maar vertrouwd op de toezegging van de dame van KLM op Schiphol die zij dat het allemaal automatisch doorgestuurd wordt en we het in Mombasa konden afhalen.

We hebben een aardige politieagent gevraagd hoe we moesten lopen om bij onze volgende vlucht te komen. Hij is het hele eind met ons mee gelopen en vond het heel aardig dat wij hem de voor Kenia gebruikelijke fooi gaven. Moet je in Nederland eens doen. Een politieman geld aanbieden! :-)

Toen we de hal binnen gingen voor onze vlucht van Nairobi naar Mombasa werd er net om geroepen " Last call flight to Mombasa"! Dus net op tijd. Nauw ja net op tijd, toen we in de bus zaten die ons naar het vliegtuig zou brengen moesten we nog zeker vijf minuten wachten.

In Mombasa aangekomen zijn we eerst op zoek gegaan naar onze bagage. Ach de eerste ronde was het er niet, maar er kwam nog een kar en misschien lag het daar wel op. Ineens komt er een ander stel melden dat hun bagage er niet is, maar nog in Nairobi staat omdat ze het zelf niet meegenomen hebben. Nou dan is duidelijk dat dat van ons ook niet komt.
Naar de balie, formulier ingevuld, gepraat, nog eens gepraat, man van Pollman's nog eens gepraat. Meneer achter de balie gebeld met Nairobi. Bagage komt met de vlucht van een uur mee. Pollman's krijgt een volmacht om het op te halen en belooft het naar het hotel te brengen. Drie uur zullen ze er zijn. Kunnen we eindelijk naar ons hotel. Tegen twaalf uur komen we eindelijk aan.

Om drie uur naar de balie. Je raadt het al. Geen bagage. Naar vliegveld laten bellen. Ja bagage is bij Pollman's ze zoeken nu naar transport. He he denken wij.

Nou niet dus, want 's avonds was er nog geen bagage en vanmorgen ging om half negen de telefoon en werd ons vertelt dat er om kwart over tien iemand van de touropperator zou zijn. Dat klinkt niet goed. Maar horen wat zij te melden hebben. Volgens een aardig meneer is al onze bagage in het hotel op een doos na die moeten we zelf van het vliegveld halen want daarvoor moet invoerrechten betaald worden. Jammer voor hem maar we hebben hebben helemaal nog niets. Hij vragen bij de balie, bellen met het vliegveld, dan naar hun kantoor en uiteindelijk blijken daar onze koffers te staan. Pfff

Een kwartier later zijn ze in het hotel. Nu onze doos nog. Waarschijnlijk gaan we die vrijdag halen :-)

Tussendoor hebben we nog even geregeld dat we zaterdag een ruimte hebben voor de workshop voor onze werkzoekenden. Helemaal gelukt inclusief lunch, koffie en thee. Net werk :-) maar dan anders. Zo als het nu lijkt komen ze allemaal op twee na. Mercy moet opdrachten afleveren op school anders mag ze geen eindexamen doen en Dama heeft iets van haar werk.

Gisteravond heeft Mose bij ons in het hotel gegeten. Het was een warm en gezellig weerzien. De groeten van haar voor iedereen die haar kennen. Na het eten bleven we zo lang aan ons tafeltje zitten dat de ober vroeg of we ergens anders wilden gaan zitten omdat hij graag wilde dekken voor het ontbijt. Dat was rond tien uur hoor dus dat viel nog mee. Voor ons was het echter wel tijd om ons bed op te zoeken. De nacht daarvoor hebben we namelijk niet al te veel slaap gehad.

Vanmorgen hebben we heerlijk uitgeslapen. Voor mij was dat tot half negen. Ik heb in mijn eentje ontbijt gehad in het restaurant en de andere twee kregen hun ontbijt heel luxe op de kamer.

Vanmiddag zijn we naar Mtwapa geweest. Eerst alle families bij Mose thuis begroet en iets gedronken, simkaartjes gehaald plus beltegoed en toen naar Anna en Grote Zainab. Ondertussen was Mercy (uit Nairobi) gearriveerd. Terwijl zij en ik samen zijn gaan lopen reden Mose, Jan en Diny met de taxi naar het huis van Zainab. Lopen daar is een hele onderneming want het is nog drukker en voller dan drie jaar geleden. Als je niet oppast word je door een motortaxi van de sokken gereden. Ook daar waren ze blij ons weer te zien. Kleine Jan wist precies wie wie was heeft het zijn vriendje even uitgelegd, maar die bleek het ook nog te weten. Een oude man die niet kan praten kwam ons met een stralend gezicht begroeten. Hij was helemaal blij dat wij er waren. Gewoon iemand die wij daar elk bezoek zien en die ons dan altijd op deze manier begroet. Helemaal blij dat wij de moeite nemen om hem te begroeten.

Op de valreep hebben we ook nog even gegroet bij Jamila, kleine Zainab en bij Dama en Salama. Toen was het zo donker dat we niet meer terug konden lopen en heeft Mose de taxi tot voor onze voeten laten rijden :-)

Nu zijn we moe en gaan slapen. Mijn mobiel doet het nog niet naar behoren, maar morgen is er weer een dag.

Welterusten voor nu en tot...
Jan, Diny en Liesbeth