Workshop for workseekers
07 September 2014 | Kenia, Bamburi
Een drukke, maar erg nuttige en mooie dag.
De ochtend begon al op tijd om zeven uur liep de wekker af. Om negen uur waren we klaar met het ontbijt (ja alle drie :-) en waren er al zaken geregeld ter voorbereiding van de workshop.
Om twintig voor tien was Sophia de eerste die arriveerde. De rest .....
half elf :-( maar goed bruikbaar. Ze zijn denk ik allemaal een beetje geschrokken van de Liesbeth die ze toen tegenover zich hadden. Sophia en ik waren namelijk al begonnen en ik heb ze bij binnenkomst alleen gesommeerd te gaan zitten en ben verder gegaan met waar Sophia het over hadden. Eerlijk gezegd had ik het verwacht dat ze te laat zouden zijn. Het was een mooie gelegenheid om te vertellen dat sollicitatiegesprekken niet beginnen op een keniaanse tijd (dan zie je vanzelf wanneer ze komen) maar dat je er op tijd moet zijn. Iedereen heeft dat nu in een keer begrepen :-) Na de lunch was iedereen (soms met een beetje hulp, want het is in het hotel erg mooi en je kunt zulke leuke foto's maken :-) op tijd.
Het zijn harde werkers hoor. Ze hebben de hele dag geploeterd. Sollicitatiebrieven en CV's geschreven, sollicitatiegesprekken geoefend.
Ook hebben we over moraal gesproken en dat je soms degene bent die moet vechten voor veranderingen. In Kenia is het namelijk heel gebruikelijk dat je lijfelijk betaalt voor het verkrijgen van een baan. Als je niet met de baas (man of vrouw) naar bed wilt krijg je de baan vaak niet. Ik heb hen vertelt dat er voor alles een eerste generatie is en dat zijn als ze niet willen wat hun kinderen en kleinkinderen hetzelfde overkomt moeten weigeren. Ik heb ook gezegd dat ik mij realiseer dat ik gemakkelijk praten heb want dat ik nooit honger heb gehad. Maar toch..... Anna zei " it is better to die of hunger then to say yes and go to bed with the manager" Wel een harde uitspraak als je het zo hoort en opschrijft. Toch is het waar als niemand het een halt toeroept zal het nooit veranderen.
Al de jongeren vinden het jammer dat we niet langer blijven en er niet meer tijd is om samen door te brengen. Steeds opnieuw horen we dat.
In de tussentijd zijn Mose en mijn ouders naar het vliegveld geweest om de achtergebleven doos op te halen. Dat kosten uiteindelijk net zoveel als de inhoud had gekost :-(
Toen ze terug waren hebben we heel gezellig samen geluncht.
Daarna zijn wij weer aan het werk gegaan. Mose en mijn ouders hebben andere zaken afgehandeld.
Onder het avondeten hebben Mose en ik het programma voor de rest van de tijd gemaakt (zie hieronder). Of dit ook werkelijkheid wordt horen jullie later :-) Veel tijd voor veranderingen is er niet, want het programma zit aardig vol.
Programma:
Vanmiddag gaan we op bezoek bij John Mtana, Joyce en Patrick zijn ouders.
Morgen gaan we vier scholen bezoeken en vertrekken we al om negen uur anders hebben we geen tijd genoeg. Dama en Salama gaan ook mee om een brief op te halen voor Dama haar nieuwe opleiding.
Dinsdag is gepland als rustdag voor mijn moeder en mij. Mijn vader gaat dan naar Mose om wat zaken te regelen rond finacieen, computer, e.d.
Woensdag gaan we 's morgens naar Pamella en John Mchonga. 's Middags naar Phelis.
Donderdag vieren we mijn moeder haar verjaardig aan het strand met vis en brood.
Vrijdag gaan we naar de Golden Key en Elite
Zaterdag houden we een ouderdag voor het huisje van Dama en Salama.
Zondagmiddagis er een gesprek met Cleopatra en Rehema over hun toekomst. Verder hebben we ook nog een gesprek met John Mtana en Joyce overhun High School keuze.
Maandag is reserve dan voor onvoorziene dingen
Dinsdag Good bye en in de middag vertrek naar Mombasa vliegveld. In de avond vliegen we.
Woensdagochtend vroeg hopen we dan weer voet te zetten op Nederlandse bodem.
De ochtend begon al op tijd om zeven uur liep de wekker af. Om negen uur waren we klaar met het ontbijt (ja alle drie :-) en waren er al zaken geregeld ter voorbereiding van de workshop.
Om twintig voor tien was Sophia de eerste die arriveerde. De rest .....
half elf :-( maar goed bruikbaar. Ze zijn denk ik allemaal een beetje geschrokken van de Liesbeth die ze toen tegenover zich hadden. Sophia en ik waren namelijk al begonnen en ik heb ze bij binnenkomst alleen gesommeerd te gaan zitten en ben verder gegaan met waar Sophia het over hadden. Eerlijk gezegd had ik het verwacht dat ze te laat zouden zijn. Het was een mooie gelegenheid om te vertellen dat sollicitatiegesprekken niet beginnen op een keniaanse tijd (dan zie je vanzelf wanneer ze komen) maar dat je er op tijd moet zijn. Iedereen heeft dat nu in een keer begrepen :-) Na de lunch was iedereen (soms met een beetje hulp, want het is in het hotel erg mooi en je kunt zulke leuke foto's maken :-) op tijd.
Het zijn harde werkers hoor. Ze hebben de hele dag geploeterd. Sollicitatiebrieven en CV's geschreven, sollicitatiegesprekken geoefend.
Ook hebben we over moraal gesproken en dat je soms degene bent die moet vechten voor veranderingen. In Kenia is het namelijk heel gebruikelijk dat je lijfelijk betaalt voor het verkrijgen van een baan. Als je niet met de baas (man of vrouw) naar bed wilt krijg je de baan vaak niet. Ik heb hen vertelt dat er voor alles een eerste generatie is en dat zijn als ze niet willen wat hun kinderen en kleinkinderen hetzelfde overkomt moeten weigeren. Ik heb ook gezegd dat ik mij realiseer dat ik gemakkelijk praten heb want dat ik nooit honger heb gehad. Maar toch..... Anna zei " it is better to die of hunger then to say yes and go to bed with the manager" Wel een harde uitspraak als je het zo hoort en opschrijft. Toch is het waar als niemand het een halt toeroept zal het nooit veranderen.
Al de jongeren vinden het jammer dat we niet langer blijven en er niet meer tijd is om samen door te brengen. Steeds opnieuw horen we dat.
In de tussentijd zijn Mose en mijn ouders naar het vliegveld geweest om de achtergebleven doos op te halen. Dat kosten uiteindelijk net zoveel als de inhoud had gekost :-(
Toen ze terug waren hebben we heel gezellig samen geluncht.
Daarna zijn wij weer aan het werk gegaan. Mose en mijn ouders hebben andere zaken afgehandeld.
Onder het avondeten hebben Mose en ik het programma voor de rest van de tijd gemaakt (zie hieronder). Of dit ook werkelijkheid wordt horen jullie later :-) Veel tijd voor veranderingen is er niet, want het programma zit aardig vol.
Programma:
Vanmiddag gaan we op bezoek bij John Mtana, Joyce en Patrick zijn ouders.
Morgen gaan we vier scholen bezoeken en vertrekken we al om negen uur anders hebben we geen tijd genoeg. Dama en Salama gaan ook mee om een brief op te halen voor Dama haar nieuwe opleiding.
Dinsdag is gepland als rustdag voor mijn moeder en mij. Mijn vader gaat dan naar Mose om wat zaken te regelen rond finacieen, computer, e.d.
Woensdag gaan we 's morgens naar Pamella en John Mchonga. 's Middags naar Phelis.
Donderdag vieren we mijn moeder haar verjaardig aan het strand met vis en brood.
Vrijdag gaan we naar de Golden Key en Elite
Zaterdag houden we een ouderdag voor het huisje van Dama en Salama.
Zondagmiddagis er een gesprek met Cleopatra en Rehema over hun toekomst. Verder hebben we ook nog een gesprek met John Mtana en Joyce overhun High School keuze.
Maandag is reserve dan voor onvoorziene dingen
Dinsdag Good bye en in de middag vertrek naar Mombasa vliegveld. In de avond vliegen we.
Woensdagochtend vroeg hopen we dan weer voet te zetten op Nederlandse bodem.
-
07 September 2014 - 12:39
Marty:
Lieve Kenia gangers...
Geweldig, wát een verhaal en wat een inkopper Liesbeth met de sollicitatie-workshop en het op tijd komen. Echt een struggle punt voor Kenia! Het programma ziet er ook weer goed en vol uit!
We zijn trots op jullie en al "onze" mensen daar. Het zijn stuk voor stuk knokkers en survivors!
Goed dat jullie een "rust dag" ingepland hebben... ik ben alleen "bang" dat deze in no time ook weer vol zit... Neem jullie rust ook hoor, de emoties zijn er ook en die moeten jullie ook verwerken!
Liefs van jullie trotse Mtwapa-thuisfront,
Alfred en Marty -
07 September 2014 - 13:06
Corrieke:
Leuk jullie verhalen te lezen!! Geniet het verder en lieve groetjes voor, mose anna en ik ben ff haar naam vergeten die mij altijd briefjes schrijft!!
Liefs en knuffel!! -
07 September 2014 - 17:09
Clasien:
Lieve Allemaal,
wat heerlijk zo snel achter elkaar wat te lezen, en zo op de hoogte gehouden te worden! Fijn dat de doos er nu eindelijk is, wel super jammer dat er zoveel kosten aan vast zaten, maar daar waren we denk ik ook allemaal al wel bang voor... Leuk om te zien dat ze zo hun best gedaan hebben op de workshop na de wat onhandige start, die ze wel gelijk met de neus op de feiten heeft gedrukt... Goed dat ze zo wat steviger in hun schoenen staan als ze in het echt gaan solliciteren! Trots op je hoor Liesbeth, dat heb je toch maar ff gedaan in het Engels!!! Top! Hoe is het met het weer? Is het erg warm? Ook leuk om te lezen dat jullie het nieuwe dak op het huisje zelf gezien hebben en dat ze er zo ontzettend blij mee zijn.
veel liefs en een dikke knuffel voor jullie drie van Clasien -
08 September 2014 - 09:06
Tjibbe:
Hadden jullie vacatureteksten van Keniaanse bedrijven? Ik denk dat het voor ons als westerse ook wel interessant is om dat te zien. Mogelijk kunnen wij hun helpen of ondersteunen door er als stichting naar te kijken en de kandidaten, of Mose en Anna, tips en trucs op afstand te geven. Ik weet niet of zoiets zal werken, dat zullen jullie daar beter weten.
Liesbeth, je hebt een daad gesteld door de laatkomers niet te belonen door te wachten met de start van de workshop. En nu het goede voorbeeld blijven geven! :-)
In gedachten zijn wij steeds bij jullie en met enig argwaan bekijken wij de planning, niet dat het niet goed is, maar wel wat het mogelijk met jullie kan doen. We gunnen al die kinderen en families jullie bezoekje en daarom, houd vol!
Succes en liefs voor iedereen,
Tjibbe -
09 September 2014 - 13:34
Mtwapa Stichting:
Dank voor al jullie reacties. Het is fijn om af en toe iets te horen. Dat bemoedigt het toch wel volle programma vol te houden :-)
Het is hier op dit moment alle dagen ongeveer 30 graden met af en toe regen. Gister was er veel zon en gelukkig weinig regen anders hadden we niet bij de High Schools kunnen komen. Onze taxi was namelijk niet al te goed.
Ik heb toegezegd alle brieven en cv's te lezen en feedback te geven. Wees gerust niet nu :-) maar als ik weer thuis ben.
Zij hebben aangegeven hoe hier sollicitaties worden gehouden. Soms moet je het hele gesprek staan. Je mag alleen gaan zitten als men je zegt dat je kunt gaan zitten. De stoel staat ongeveer een meter van de tafel, dus zit je in de ruimte tegenover drie tot vijf meestal mannen en soms een vrouw. We hebben het dan ook gehad over kleding en de lengte van de rokken en niet te open blouses of t-shirt. Of mannen die met de benen wijd zitten. Ik heb het voorgedaan hoe het niet moest en dat gaf veel gelach, maar het was wel duidelijk.
We hadden geen voorbeeld advertenties van Kenia, maar ik geloof niet dat dit voor nu een probleem was. Waar je wat tegenaan loopt is het gebrek aan middelen. Anders hadden we op internet kunnen kijken maar om met 10 man op een klein schermpje te staren heeft niet zoveel zin. Bovendien gaven ze aan dat je het beste via iemand anders kunt solliciteren, omdat dit je mogelijkheden vergroot :-)
Weet je wat zo bijzonder was? Dat een aantal meisjes vrij heeft genomen om te kunnen komen.
Wat zou het toch mooi zijn als je aan dit soort dingen wat meer tijd zou kunnen besteden. Maar goed we doen wat haalbaar is en de rest.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
